Podający się za tzw. przewodniczących i sso: Jacek T., Barbara B.

Postępowanie przeciwko Piotrowi Stefanowi E. (o czynach Piotra Stefana E. czytaj: http://zwokandy.blogspot.com/2014/10/ssr-piotr-stefan-e-awansowa-na-kier-sek.html) w tzw. Sądzie Okręgowym w Warszawie, sygn. akt XXIV C 1386/13 od maja 2012 roku przewleka jego korporacyjne koleżeństwo.

Podający się za tzw. sso jednocześnie tzw. zastępca przewodniczącego wydziału Jacek T. odrzucił wszystkie wnioski dowodowe, w tym o przesłuchanie świadków. Część wniosków nawet nie była rozpatrywana. Poza tym zachodziła sprzeczność ustaleń z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, działanie na niekorzyść jednej ze stron w interesie korporacji tzw. sędziowskiej, stronniczość argumentacji, powzięcie jeszcze w trakcie tzw. procesu przekonania o decyzji końcowej.

Twierdzenie nieprawdy w postanowieniach i w konsekwencji błędne, niezgodne z prawdą postanowienia podpisane przez Piotra Stefana E. na niekorzyść powoda zdaniem Jacka T. nie zasługiwały na rozpoznanie. Jacek T. utrzymuje, iż twierdzenie nieprawdy celem wydania niezgodnych ze stanem faktycznym, błędnych postanowień na niekorzyść powoda nie jest działaniem bezprawnym. Jacek T. uzasadnia w tzw. orzeczeniu jakoby sprawa dotyczyła jedynie naruszenia dóbr osobistych a nie zadośćuczynienia, tymczasem jest dokładnie na odwrót. Postępowanie dotyczy jedynie zasądzenia zadośćuczynienia. Potwierdza to kwota wniesionej opłaty sądowej. Po wniesieniu apelacji i wykazaniu, iż postępowanie dotyczy zadośćuczynienia a nie dóbr osobistych Jacek T. nakazał ściągnąć od powoda opłatę ryczałtową w kwocie 600 zł. za postępowanie dotyczące naruszenia dóbr osobistych pomimo tego, że pozew dotyczył tylko zadośćuczynienia czyli opłata od apelacji ponad sześciokrotnie przewyższała kwotę, która winna być zapłacona.

Jacek T. podpisując tzw. wyrok nie był prawomocnie wyłączony czyli działał bezprawnie. Tzw. sso a zarazem tzw. przewodniczący wydziału Barbara B. wespół z podającymi się za tzw. sso: Moniką D. i Pawłem P. oddalili wniosek o wyłączeni tzw. sso Jacka T. od orzekania w sprawie – do lutego 2017 roku nieprawomocny. Barbara B. w tzw. postanowieniu z 17 marca 2016 roku powołuje się na tzw. postanowienie z 21 grudnia 2016 roku, które nie mogło być wydane, i które nie istniało ponieważ data: 21 grudnia 2016 roku była wówczas jeszcze kwestią przyszłości.